Rozdział I - ' Początek wędrówki '

' Musimy podejmować decyzje, które mogą mieć za sobą straszne konsekwencje. Przez te decyzje, możemy stracić najbliższe nam osoby. Jednak podejmując tą decyzję, musimy być pewni, że postępujemy właściwie. '

Był środek nocy, a Ayumi stała przy głównym wejściu Konohy i wpatrywała się smutno w budynki, które są jej domem. Nie chciała stąd odchodzić. Możliwe, że więcej tu nie wróci i ta myśl ją przerażała. Owszem, należała do oddziału AMBU i miała świetne kekkei genkai, Ketsuki, ale mimo to, bała się. Akatsuki to potężna grupa, która bez mrugnięcia okiem potrafi wymordować każdego niewinnego człowieka, który po prostu przejdzie obok nich czy krzywo się spojrzy. Miała stać się jedną z nich, dla dobra wioski. Nie miała pojęcia, jak to wszystko rozegra, nie chciała stąd odchodzić. Odwróciła się tyłem do Konohy, by spojrzeć na las i wyruszyć w drogę. To była chwila, na rozpoczęcie misji. Za niedługo zostanie oskarżona zdrajcą, za niedługo...

- Ayumi - usłyszała głos, który rozpoznałaby wszędzie. Do jej oczu napłynęło parę łez, ale nie pozwoliła im się wyzwolić. Odwróciła się powoli w jego stronę. 

- Kakashi... - jęknęła, po czym padła mu w ramiona i zaczęła napajać się jego zapachem ten ostatni raz. 

No właśnie. Kakashi Hatake. Osoba, którą dziewczyna darzyła wielkim uczuciem. Osoba, która wdarła się w jej serce i była jej pierwszym partnerem. Byli ze sobą od niecałego roku i było im dobrze. Teraz musieli się rozstać, przynajmniej do czasu rozwiązania tej całej sprawy. Stali tak wtuleni w siebie w milczeniu, cieszyli się ostatnią wspólną chwilą. 

- Muszę iść... - szepnęła, odsuwając swoją twarz od jego klatki piersiowej, by spojrzeć mu w oczy, a przynajmniej w to jedno odkryte. 

- Wiem o tym... - odpowiedział, na co ona uniosła swoją dłoń do jego twarzy, by delikatnie zsunąć mu maskę. Nie protestował, nic nie mówił. Po prostu chciała go pocałować, pożegnać się. Czuła przyjemne ciepło, tak bardzo nie chciała go zostawiać. Czuła przyjemne dreszcze, kochała go. Kochała jego pocałunki i delikatność oraz dobroć. On ją wszystkiego nauczył i też on pomógł jej rozwinąć Ketsuki klanu Nakame. Była ostatnią z swojego rodu, wszyscy zginęli podczas rzezi pewnych nieznanych ninja. Tylko ona przeżyła, bo po prostu udało jej się uciec. 

Swoimi dłońmi bawiła się włosami Kakashiego, a ona sam zacisnął swoje ręce na jej plecach. Pragnęła go całym sercem. Usłyszała nagle dźwięk pochodzący z tuby, który wzywał shinobi i oznaczał niebezpieczeństwo w wiosce. W tym przypadku - właśnie podjęto próbę zamordowania Hokage. Po jej policzkach spłynęły łzy, a Hatake jeszcze mocniej ją do siebie przyciągnął i pogłębił pocałunek. Następnie odsunęła się od niego, a on otarł jej zapłakaną twarz. 

- Kakashi... - chciała coś powiedzieć na koniec, ale on zamknął jej usta jeszcze szybkim pocałunkiem.

- Nic nie mów, niedługo tu wrócisz i znowu będziemy razem. Tylko błagam cię, Ayumi, myśl zanim coś zrobisz. Uważaj na siebie, nie daj się zabić. Obiecaj mi, że będziesz ostrożna - poprosił. Te słowa były takie nowe, rzadko kiedy pozwalał sobie na tak wylewne wyznania. Widocznie takie momenty zmuszały go do takich kroków - idź już, zaczyna się pościg. - Zawahała się, ciągle trzymała Kakashiego za rękę - Biegnij Ayumi, no już. Spróbuje ich jeszcze zatrzymać, wiesz że tylko parę osób zna prawdę. Nie ma czasu, idź! - Popchnął ją w stronę wyjścia, przez co zmuszona była puścić jego rękę. 

- Nie zapomnij o mnie, Kakashi - powiedziała, po czym skoczyła na drzewo i zaczęła biec. Odwróciła się za siebie i ujrzała sylwetkę ukochanego ninja, który odprowadzał ją wzrokiem, a potem sam udał się w udawany przez siebie pościg w zupełnie innym kierunku. 

Czuła jak wiatr muska jej twarz, co dawało jedyną przyjemność w całym tym zamieszaniu. Od tego momentu była skazana wyłącznie na siebie. Nie miała wsparcia innych shinobi, z którymi nieraz stawała do walki. Wspólnie bronili siebie nawzajem, przez co tworzyli wspaniałą grupę. Teraz była sama. Musiała sama o siebie dbać, dbać o swoje życie, które podczas tej misji będzie zagrożone przez cholernie długi czas. 

~*~

Minęło już parę dni od czasu jej ucieczki. Dziękowała Bogu, że nie była zmuszona do walki z swoim pościgiem. Gdy przekroczyła granice Kraju Ognia, odetchnęła. Zeskoczyła z drzew i pozwoliła sobie na wolny spacer, by móc spokojnie pomyśleć nad tym, co ma robić dalej. Teraz najtrudniej będzie znaleźć członków Akatsuki. Nikt nie wiedział, gdzie jest ich kryjówka, a odnalezienie jednego z nich również było dość trudne. Zazwyczaj chodzili parami. Musiała zrobić coś, co przyciągnęłoby ich uwagę na jej osobę. W sumie chciała zabić Tsunade, to powinno ich w jakimś stopniu zainteresować. W dodatku była ostatnią z Nakame, co tworzyło z niej dość smaczny kąsek i zdawała sobie z tego sprawę. Czuła, że prędzej czy później i tak ją znajdą. Dotknęła swój ochraniacz, który miała przywiązany przy pasie niczym jakiś pasek. Westchnęła cicho i w tym całym zamyśleniu, spuściła wzrok na ziemie. Wyciągnęła swój kunai, którym zaczęła podrzucać beztrosko, jakby to była nic nie warta zabawka. Co robić dalej? Nie wiedziała. Czekała ją tylko długa wędrówka i sporo pracy. 

Nagle poczuła, że nie jest sama. Odwróciła się gwałtownie i rzuciła swoim kunaiem, obezwładniając przy tym kunai swojego przeciwnika. Spojrzała na niego i zaklęła pod nosem, tylko nie ona.
- Ayumi Nakame, zostałaś oskarżona o próbę morderstwa hokage Wioski Liścia. To twój koniec - powiedziała TenTen, uważnie się jej przyglądając. W jej oczach dostrzegła zawód i rozczarowanie. Kiedy Ayumi miała wolny czas, często przebywała z dziewczyną i nieraz z nią trenowała. Chodziły wspólnie na obiady i dużo rozmawiały. Dziewczyna widocznie nie mogła ścierpieć tego, że Ayumi zeszła na złą drogę. Ufała jej, a ta to wszystko tylko wykorzystała. 
- TenTen, pomyśl. - Odezwała się uciekinierka, rozpoczynając role zdrajcy Konohy. Uśmiechnęła się zadziornie i oparła ręce na biodrach - Dobrze wiemy, że nie masz ze mną szans. Jeśli staniesz do walki, zginiesz. Dam ci możliwość ucieczki, bo naprawdę jestem zmęczona pościgiem - dodała, wzdychając niby to ciężko.
Młodsza shinobi miała mętlik w głowie, ręce się jej trzęsły, ale nie chciała wyjść na słabą. Podjęła decyzje, że nie okaże kobiecie strachu. Udowodni, że potrafi. I w tym też momencie, wyciągnęła zwój i przywołała shurikeny, które leciały w stronę Nakame. Ta tylko wyciągnęła miecz z pochwy, który znajdował się na jej plecach i zgrabnie, robiąc salto w tył, powybijała wszystkie małe zabawki TenTen. 
- To na mnie stanowczo za mało - skomentowała, po czym schowała miecz i wykonała pieczęć - Element Wody :  Fala Gwałtownej Wody - powiedziała, po czym wykonała odpowiedni gest i z jej ust wydobyła się gwałtowna i szybka fala, która zaatakowała dziewczynę. Ta ledwo co wykonała unik, a Ayumi nie pozwoliła jej na odpoczynek - Płomień Smoka - wymieniła nazwę kolejnego ninjutsu i tym razem z jej ust wydobył się ogień, a TenTen niestety nie zdążyła uchronić nogi, która została poparzona. Na jej twarzy pojawił się wyraźny grymas, ale nie poddawała się. 
- Jeszcze nie skończyłam - stwierdziła, sięgając po następny zwój.
- Znam wszystkie twoje techniki, paru nawet nauczyłam cię ja. Ta walka jest bezsensu, zginiesz - wzruszyła ramionami, niby to obojętnie. W głębi serca, Ayumi cierpiała. Nie chciała walczyć w taki sposób. Nie chciała też zrobić jej krzywdy, a stan nogi TenTen nie był za ciekawy. 
- Dlaczego to zrobiłaś? - spytała nagle, a po jej policzkach spłynęły łzy. Zdrajczyni wstrzymała na chwilę oddech i uważnie się jej przyglądała. Tego się spodziewała, wiedziała na co się piszę. Musi teraz wytrzymać zarzuty TenTen, jeszcze tylko troszkę. - Dlaczego chciałaś zabić hokage? Co tobą kieruje? No powiedz mi do jasnej cholery. Rano jeszcze jadłyśmy wspólnie ramen, a teraz stoję naprzeciw ciebie i próbuję powstrzymać zdrajce Konohy! - krzyknęła, zaciskając jednocześnie pięści. Ayumi była zmęczona zaistniałą sytuacją, nie mogła tego ciągnąć dalej. 
- Bo mogłam, TenTen. - Westchnęła i wyprostowała się dumnie, by wykonać następny znak. Przyszedł czas na jej kekkei genkai. - Ketsuki - powiedziała twardo, a jej tęczówki stały się całkowicie czerwone. Widziała jak krew płynie w jej żyłach i w tej chwili sprawiła, że ta krew zaczęła się gotować. Tak, Ketsuki pozwala kontrolować krew. Ayumi może kogoś tej krwi pozbawić. Może spowodować niewyobrażalny ból, lub wykrzywiać ciało człowieka. Za jej pomocą może też unieść kogoś i sterować jego ciałem. Mnóstwo możliwości daje dziewczynie krew u drugiej osoby. Dlatego jest też kuszącym kąskiem, tak jak wspominano wcześniej. Teren zapełnił krzyk TenTen. Nie kontrolowała tego, ból powodował u niej cierpienie gorsze, niżeli na torturach. Jej ręce i nogi się wykrzywiały, a plecy wygięły w spory łuk.
- Ayumi, błagam cię! To boli! - Nakama nie chciała jej zabić, ale mimo wszystko musiała sprawić wiele pozorów. Ciężko jej było słuchać krzyków i błagań dziewczyny, ale cóż mogła zrobić? Współczuła jej, tak bardzo jej współczuła. TenTen po dłuższym czasie straciła przytomność, dzięki czemu zaprzestała sprawiać jej ból. Ayumi podeszła do niej i przyłożyła dwa palce do jej tętnicy szyjnej, by wyczuć tętno. Gdy uznała, że nic jej nie będzie, ruszyła w dalszą drogę. 
Czas znaleźć Akatsuki. 

______________________________
No, oto pierwsza część. Tak,w prologu używałam pierwszej osoby, a tutaj używam trzeciej. Mam nadzieje, że was to nie zniechęca i dalej się spodoba. 

Jeśli przeczytałeś, to skomentuj. Miło wiedzieć, ze ktoś czyta twoje wypociny. Ale też każda krytyka pozwala nam się rozwijać? A w dodatku to motywuje! 

Tak więc, mam nadzieje, że jest okej.
Do zobaczonka w drugim rozdziale, który pojawi się 28.06 <3